میلاد با سعادت دخت نبوت،همسر ولایت،مادر امامت حضرت فاطمة الزهرا بر عموم مسلمین جهان الاخصوص شما دوست بزگوار و ولایتی مبارک باد
ربود از همه ساقیان بوی سبقت ***** به چوگان دل ناز شصت اباالفضل
غم زهرا مرا سوز درون داد ***** دم حیدر به من شور جنون دا د
حسین امد به زخم دل نمک ریخت ***** مرا با شور عاشورا در اویخت
مرا سودای زینب در به در کرد ***** نصیبم جرعه ای خون جگر کر د
زفرط تشنگی بی تاب گشتم ***** عطش دیدم زخجلت اب گشتم
چه ها گویم زمشک تیر خورد ***** زدست ساقی شمشیر خورده
زخاک افتاد مشک از دست ساقی ***** دو عالم پر شد از بوی عقاقی
مشامم پر شد ازداغ شهیدان ***** که میگردم بیابان در بیابان
وقتی رفتم بالای سرش دیدم صورتش پر شده از سنگ ریزه هائی که فرو رفته بودن توی گوشت صورتش با خودم گفتم این وضع برای کسی به وجود میاد که لحظی افتادن دست نداشته باشه و با صورت به زمین بخوره اما بچی من دست هم داشت پس چرا این قدر سنگ ریزه روی صورتش بودوچرادستش رودر اخرین لحظه و موقع افتادن حائل نکرده بو د
به نقل از پدر بزرگوار سردار رشید اسلام شهید مهدی زین الدین
بسم الله الرحمن الرحیم
تعارفهای دروغین ، حکمتها و اندرزها (استاد شهید مرتضی مطهری )
(کودک)چشمش به یک خوردنی یا اسباب بازی در دست دیگری بیفتد بی محابا علاقه مندی خود را ظاهر میکند و اگر از چیزی ناراحت شود فورا گریه میکند ،در صورتی که بزرگسالان تحت تاثیر عرف و عادات وبه خیال حفظ شئون و شخصیت خود ممکن نیست در چنین مواردی احساسات خود را ظاهر سازند و حتی صاحب خانه هر اندازه اصرار و تعارف کند میهمان بیشتر ابراز بی میلی میکند .
در تواریخ امده است که در شب زفاف عایشه که به سادگی بر گزار شد ،کاسه شیری به دست رسول خدا داده شد ،ان حضرت بعد از انکه مقداری از ان شیر تناول نمود کاسه را به ام سلمه داد و فرمود:میل کن ام سلمه .گفت میل ندارم .رسول خدا فرمود :هم گرسنگی کشیدن و هم دروغ؟یعنی میدانم که میل داری و به دروغ تعارف میکنی .عرض کرد :ایا این هم دوغ محسوب میشود ؟
فرمود بلی:**************************
تعارف،تا انجا که پای عواطف واقعی در کار باشد ومقصود شخص ابراز علاقه و محبت بوده باشد خوب و پسندیده است .زندگی اگر عاری از عواطف باشد خشک و بی روح است و از ادب عاطفه و محبت این است که مکتوم نماند و به طرف اظهار شود تا محبت او نیز جلب گردد.رسول خدا فرمود :علاقه ای که میان تو و دوستت هست ان را زود ظاهر ساز که رشتی دوستی را محکمتر میکند .تعارف،تا انجا که به صورت تبادل عواطف واقعی و اظهار محبت صمیمی باشد خوب و مستحسن است ،اما ملتهای که رشد اخلاقی و اجتماعی ندارند گرفتار انواع تعارفهای دروغین میباشند ،دو نفر از انها که همراه یکدیگر هستند و میخواهند به اتاقی وارد شوند یا از اتاقی خارج شوند مدتی با یکدیگر تعارف میکنند در صورتی که هر کدام از انها در دل خود از جلو افتادن دیگری ناراضی هستند .هم چنین است تعارفهائی که بعضی از میزبان ها نسبت به میهمان میکنند ،همه اظهارات بی روح و خشک است ،تصنع و ظاهر سازی است .این گونه تعارفات داخل در نفاق و دوروئی است .
گفتیم که نفاق و دوروئی از مختصات بشر است و اگر در بعضی حیوانات دیگر بوده باشد یک درجه خفیفی است .برخی حیوانات مانند روباه به مکر و خدعه معروف شده اند .بدیهی است که مکر و خدعه ان حیوانات قابل مقایسه با مکرها ، خدعه ها و ظاهر سازی و تصنع های فرزند ادم نیست ،ولی نباید چنین تصور کرد که چون مکر و خدعه و دوروئی از مختصات بشر است پس کمالی است برای بشر و باید از ان استفاده کرد ،یزرا دو روئی یک نوع سوءاستفاده ای است از یک استعداد کمالی بشری. انچه کمال است قدرت بر استتار و راز داری و مکتوم نگاه داشتن عقیده و فکر و احساسات درونی است ،این در ذات خود کمال است و عیبی ندارد
در همه ظروف و احوال مقتضی نیست که ادم عقیده خود را ظاهر کند زیرا ممکن است دیگران استعداد پذیرفتن ان را نداشته باشند یا انها سوء نیت داشته باشند و موجب مزاحمت صاحب عقیده را فراهم کنند و هم چنین مقتضی نیست که ادمی در همه جا احساسات خود را اشکار کند .از اداب معاشرت این است که اگر انسان غم وقصه ای دارد ان را چهری خود ظاهر نسازد و موجب ملال خاطر دیگران نشود . ان چیز یکه نقص است و نام نفاق و دوروئی دارد این است که ادمی از همه این قدرت و استعداد خود برای فریب دادن و گمراه ساختن و گول زدن دیگران استفاده کند .پس نفاق و دو روئی در عین این که از مختصات انسان است، کمال انسانی نیست، بلکه یک نوع سوءاستفاده از یک استعداد انسانی است .
متاسفانه بسیاری از مردم دچار این اشتباه هستند ،نفاق و دوروئی و مکر و خدعه را یک امتیاز برای خود میشمارند و به ان نام(( زرنگی)) میدهند،صراحت وصداقت و یک روئی را کم شعوری میشمارند ،گمان میکنند که با مکروخدعه و نفاق بهتر میتوان با عوامل حیات هماهنگی کرد و پیش رفت،غافل از اینکه طبع عالم بر درستی و صداقت است ،ان کس که با خدا مکر میکند خداوند فوق همه مکر کنندگان است .قران کریم همواره از راستی و صداقت و صراحت دم میزند و با ندای بلند میفرماید که مکر و نیرنگ و نفاق با همه پیشرفتهای موقت محکوم به شکست خوردن است روزگار بساط نیرنگ و دو روئی را بر هم میچیند و شیشه نفاق را میشکند ،اساس عالم بر حقیقت است نه بر مجاز و نمیتوان نظام راستین جهان را به بازی گرفت و با فلک حقه باز بنیاد مکر نهاد :
فردا که پیشگاه حقیقت شود پدید شرمنده رهروی که عمل بر مجاز کرد
